🟣 KDK: „Wejść do świata obrazu” – Wystawa fotografii Wioli Grabowskiej

Do zdjęć pozowali uczniowie ze Specjalnego Ośrodka Rewalidacyjno – Wychowawczego w Gdańsku. Pomysł, realizacja i edycja zdjęć Wiola Grabowska.

Bohaterami wystawy Wioli Grabowskiej, mamy trójki dzieci, w tym dwójki z niepełnosprawnością intelektualną; Antoniego ze spektrum autyzmu oraz Hani z zespołem Downa jest młodzież i dorośli ze Specjalnego Ośrodka Rewalidacyjno – Wychowawczego w Gdańsku. Pomysł na fotografie narodził się w pandemii, kiedy to Muzeum Narodowe w Warszawie zaprosiło do podjęcia wyzwania polegającego na przedstawieniu własnych interpretacji dzieł słynnych malarzy. Autorka postanowiła wówczas zabawić się sztuką ze swoją rodziną i powstało ponad 30 fotografii. W ubiegłym roku zaprosiła do podobnego wyzwania dyrektor Specjalnego Ośrodka Rewalidacyjno-Wychowawczy dla Dzieci i Młodzieży z Autyzmem w Gdańsku, terapeutów, rodziców i  wychowanków Ośrodka. W ten sposób powstało 21 „obrazów” wzorowanych na dziełach mistrzów.

Bohaterowie prezentowanych zdjęć zmagają się z zaburzeniem autystycznym. Pomimo trudności każdy z nich wspaniale poradził sobie z pozowaniem oraz charakteryzacją potrzebną do upodobnienia się do oryginału. Nieocenioną pomocą było wsparcie terapeutów w procesie tworzenia zdjęć oraz zaangażowanie rodziców w dobrze strojów i rekwizytów.

Zamierzeniem Wioli Grabowskiej było zwrócenie uwagi na osoby zmagające się z autyzmem oraz fakt, że niepełnosprawność intelektualna nie oznacza rezygnacji z życia społecznego i kulturalnego.

Specjalny Ośrodek Rewalidacyjno-Wychowawczy dla Dzieci i Młodzieży z Autyzmem jest formą kształcenia specjalnego dla dzieci i młodzieży z autyzmem z gminy Gdańsk. Został powołany na początku 1992 jako jeden z pierwszych ośrodków w kraju, z inicjatywy rodziców dzieci autystycznych. Ośrodek jest pierwszą w kraju placówką pracującą w oparciu o zasady analizy behawioralnej stosowanej.

Pod opieką Ośrodka znajdują się dzieci i młodzież od 3 do 24 roku życia z Gminy Gdańsk. Uczniowie ze względu na specyfikę swojej niepełnosprawności nie mogą chodzić do zwykłych przedszkoli i szkół. Dzieci te mają cechy wspólne, świadczące o autyzmie, lecz każde z nich jest także indywidualnością różniącą się zachowaniem, ilorazem inteligencji, osobowością i charakterem. Każde ma swój potencjał, który może rozwinąć, jednak pod warunkiem otrzymania specjalistycznej, intensywnej, konsekwentnej i wieloletniej edukacji i terapii.